Hoe is het dagelijkse leven in de cattery? Boeiend, afwisselend, zenuwslopend? Leven is er in ieder geval genoeg. Een beschrijving van een dagje in het voorjaar in de cattery:

“Er zijn vorige week en deze week 2 nestjes verhuisd. Allemaal naar mensen die al heel lang op de wachtlijst staan of mensen die al een kitten van hier hebben en een vriendje zochten. Het was best spannend want al die mensen zijn niet komen kijken. Ik kies voor hun een nieuw vriendje uit en dat krijgen ze dan voor het eerst in het echt te zien op het moment van ophalen. Bijzonder spannend. Ik zeg de mensen ook altijd dat ze het kitten mogen weigeren en tot niets verplicht zijn. Maar iedereen was enthousiast en ze hebben allemaal met hoge verwachtingen hun kleintje mee naar huis genomen. Ondertussen komen de eerste berichtjes al weer binnen. De ene is een grote durfal en direct gewend. De andere is wat meer verlegen en komt nog maar net onder de kast uit. Eentje heeft wat platte stoelgang, een ander wat prut in zijn oogjes. Een derde heeft precies ADHD en die mensen weten niet wat ze meemaken. Het zijn gelukkig allemaal kleine dingetjes en met wat voedingsadvies en wat goede raad is het allemaal op te lossen. Ik weet uit ervaring dat het de eerste week echt heel erg wennen is, zowel voor het kitten als voor de nieuwe eigenaars. Maar na 3 weken is het alsof het katje er altijd al geweest is.
De kleintjes die hier nog zijn met hun mama doen het goed. Maar ik moet er wel heel goed op passen. Dagelijks wegen, kijken of iedereen eet, of de ontlasting niet te dun is. Sommige moeders zijn echte melkbars, andere moeders hebben het na een week of 6 helemaal gehad met de kroost en proberen er op allerlei manieren onderuit te komen. Ze gaan lekker in de zon liggen, blazen een beetje naar de andere poezen, vallen er eventjes ééntje aan die per ongeluk op het verkeerde moment op de verkeerde plek ligt. En dan ’s avonds moet ik deze moeders verplicht opsluiten bij de kittens omdat ze ze toch eventjes wat melk moeten geven. In de rust van de nacht lukt dat dan wel. Maar dat zijn dan niet echt ‘geboren’ moeders, zeg maar.
Deze week is ook best spannend, ik verwacht nu nog 2 nestjes. Beide poezen lopen rond met een bolrond buikje. Ik ga om de 4 uur even bij ze kijken, ook ’s nachts. Eén poesje van de 2 krijgt nu voor de eerste keer kleintjes, dus dat is afwachten hoe ze dat doet. En vooral waar. Meestal zet ik een doos met een vetbed klaar, een wasmand met kussen en soms ook gewoon een dikke plaid op de grond. En ik laat ze kiezen. Maar soms worden de kittens dan nog gewoon op de kale vloer geboren. Mijn poezen, ze zijn allemaal enorm lief en mak, maar soms zou een klein beetje ‘wilde kat’ nog wel fijn zijn. Zodat ze tenminste snappen dat hun jongen bij elkaar op een hoopje wel het handigste werkt voor ze. Ah ja, het is best even paniek als ze kleintjes krijgen, dan kun je soms even niet goed nadenken. Geldt voor ons ook zo natuurlijk.
Ik hoop op grote nestjes, zodat ik veel mensen aan een kitten kan helpen. Er is ook dit jaar best veel vraag naar kittens. De meeste mensen zijn heel goed voorbereid, willen best lang wachten op een kitten en hebben er veel voor over. Misschien beseffen we nu pas met zijn allen: Time spent with cats is never wasted!”